باشگاه خبری فراساحل: نیروی دریایی هنوز خیلی جا برای پیشرفت دارد. شما فرض بفرمایید رفتید دریای سرخ و باب‌المندب و خلیج عدن، این‌ها عرصه‌ی تازه‌ای است. نیروی دریایی ما کی به اینجاها فکر می‌کرد؟ حالا رفتید، دیدید عجب! یک عرصه بازی است، یک مسیر طرف جنوب شرقی، یک مسیر طرف جنوب غربی، این عرصه‌ی جدید را قبلاً نداشتید، کشف نکرده بودید. من می‌خواهم بگویم عرصه‌های بیشتری وجود دارد. ما اهل تجاوز نیستیم، اهل زورگویی نیستیم، اما اهل حضور هستیم. دریاهای آزاد دنیا مال همه است. دریای آزاد هم که فقط دریای عمان و دریای سرخ و این قسمت غربی اقیانوس هند نیست، دریای آزاد یعنی همه‌ی دنیا. اگر چنان‌چه، نیروهای دریای ما این توانایی را پیدا کنند که این گشت دریایی، این حضور دریایی، این ابراز اقتدار دریایی را گسترش بدهند، شما ببینید چه اتفاقی می‌افتد. شما از اینجا رفتید بندر لاذقیه، برای اول‌بار از کانال سوئز عبور کردید، دنیا تکان خورد. آبروی یک ملت گاهی با یک حرکت احیا می‌شود. وقتی شما اینجا حضورتان در خلیج فارس جوری است که افرادی که می‌آمدند آزادانه از نزدیکی سواحل کشورمان _حتی گاهی اوقات، متجاوز به سواحل کشور_ عبور می‌کردند که بروند، حالا جرات نمی‌کنند و مجبورند مسیرشان را عوض کنند؛ و جنوبی قرار بدهند_ همان‌طور که در گزارش اشاره کردند و بنده هم این گزارش را قبلا دیدم_ یعنی شما دارید حضور خودتان را اثبات می‌کنید، هویت و شخصیت اصلی خودتان را اثبات می‌کنید، این چقدر آبرو است؟ این انتقال فرهنگ است، انتقال سخن دل یک ملت است.

وقتی شما پرچمتان می‌تواند در دریاهای آزاد به اهتزاز دربیاید، معنایش این است که ملت ایران، فرهنگ ملت ایران، حرف حق ملت ایران در انقلاب، قدرت زیادی پیاده کرده و این برای دیگر ملت‌ها الهام‌بخش است.
زیرسطحی شما می‌رود در دریای سرخ، این‌ها مثل لانه زنبور، بنا می‌کنند به جوش و خروش، چرا؟ می‌دانند که شما قصد حمله ندارید، اما نفس حضور شما است که دشمن را دستپاچه می‌کند. چرا؟ چون این حضور، الهام‌بخش است.

ببینید حوزه تحرک شما چقدر است و بالقوه چقدر می‌تواند باشد، ببینید فاصله‌اش چقدر است. پر کردن این فاصله، نیروی انسانی، تجهیزات، ابتکار و ایمان و فرماندهی خوب می‌خواهد، این‌ها را باید فراهم کنید. اینکه ‌می‌گویم نیروی دریایی هنوز جا دارد برای کار، معنایش این است. در این صورت، نیروی دریایی به معنای حقیقی کلمه، یک نیروی راهبردی است، یعنی دیگر داخل مرزها محدود نیست، ‌یک نیرویی است که حتی آن وقتی که نمی‌خواهد تهاجمی بکند، یک حضور همگانی و همه جایی برای سیاست، عزت و اثبات استقلال کشورش، برای اثبات اقتدار ملی‌‌اش حرف دارد.

نکته‌ی آخر_ مسئله پشتیبانی‌ها است. شما از دولت توقع پشتیبانی‌هایی دارید، بجا هم هست. من سفارش می‌کنم ستاد کل و کسانی که در این سطح با دستگاه‌های دولتی ارتباطاتی دارند، مسئله را دنبال کنند. همیشه بنده برای مسئولان نیروهای مسلح تکرار کرده‌ام، آنجایی که امر دایر است بین نیروی انسانی و تجهیزات، حتماً نیروی انسانی مقدم است بر تجهیزات. نیروی انسانی بی‌تجهیزات، تجهیزات را بالاخره به دست می‌آورد. اما تجهیزات بدون نیروی انسانی ، یعنی هیچ. اینجا، هم ستاد کل حضور دارند، هم وزیر محترم دفاع حضور دارند، این‌ها را دنبال کنند. ان‌شاءالله تا آن‌جایی که ممکن است، این‌ کارها انجام بگیرد. البته خود نیروها هم می توانند و آن‌طور که آدم احساس می‌کند و می‌بیند از گوشه و کنار با بعضی صرفه‌جویی‌ها، با بعضی از تغییر و تبدیل‌ها، می توانند امکانات را فراهم کنند. اولویت‌ها را در نظر بگیرید. ان‌شاءالله خداوند به شما کمک کند و آنچه که انتظار نظام جمهوری اسلامی است و انتظار بالقوه ملت ایران از نیروهای مسلح است، ان‌شاء الله بتوانید بدرخشید و بتوانید کارهای بزرگ را انجام بدهید، پیشرفت‌های بزرگ را انجام بدهید، بتوانید نیروهای مسلحی را تشکیل بدهید و به وجود بیاورید که همتشان نه بر تهاجم و تخریب و غارت، آن‌چنان که نیروهای مسلح متجاوز متجاسر استکبار انجام می‌دهند_بلکه همتشان ابراز هویت انسانی و شخصیت انسانی و نشان‌دهنده‌ی اقتدار معنوی و ایمانی است.

منبع: کتاب «نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نیروی راهبردی»